„Koniec świata” Wszystko jest małei dostępnepłaską powierzchniąprzykryte wszystkie napastliwie emocjei wzburzeniaspod dywanu cichospozierają nieistniejące zdarzeniagranicę wrażeńbez dostępu do prawdynakreślają końca nie mająsą ledwie widocznebo kłamią mogę być końcem tego świata Autor Beata Śliwka(Obraz prywatne zbiory aura)

„Liście” Liście są jak ludziemówią wielemilcząc z dozą nieufnościz pogardą niepowodzeńpatrzą raz po raz uśmiechemprzypadkowego przychodniaobdarzą czasem kapeluszz głowy podniosądamom ukłonzłożą poniesione wiatrem emocjena prawo i leworozdają Autor Beata Śliwka(Obraz prywatne zbiory autora)

„Wracam” Przez tysiące zdarzeńniepotrzebnych sytuacjikroków zarzuconych wracam kubistycznym obrazempłynących zegarówprzez oceanporzuconych chwil wracam do swoich drógprzeztysiące wytycznych wracamdo siebie. Autor Beata Śliwka(Obraz prywatne zbiory autora)

„Monolog miłości” Kochała z wysoka spod długich rzęs cóż łatwiejszego kochać – pytała – z dłońmi zaplecionymi wspólne drogi życia splatała w rozkoszy wilgotnych miejsc zakazanych uczuć unosiła migotliwym pocałunkiem adnia i nocy a zanikała jak chwila promyka nadzieją dwóch serc na wieki wieków amen na rozstanie -wypowiedziała – gdzieś wśród gwiazd w odpoaawiedzi kolejnych…