„Dusza”
Dusze się miewa
ona nie znika
tylko w uśmiechu
odpoczywa
w czystym smutku
ukojenie
odnajduje
bezustannie
bez przerwy
na lunchu
czy podczas kłótni
w ludzkim ciele
w lękach i zachwytach
się rodzi
w zadziwieniu
pięknem tego świata
pulsuje
radość i smutek
w niej się przelewa
dusza piękna
swą delikatnością
wibruje
na tysiąc przeprowadzonych rozmów żyje.
Autor Beata Śliwka
(Obraz z prywatnych zbiorów autora)